دارودرمانی موثر-آرتریت روماتوئید
نتایج یک مطالعه جدید حاکی از آن است که درمان ترکیبی با داروهای آنتی‌روماتیک تعدیل کننده بیماری (DMARDs) رایج در مراحل اولیه و آغازین بیماری آرتریت روماتوئید، به نسبت قابل توجهی از بیماران امکان می‌دهد تا به یک بهبودی پایدار به مدت ۶ ماه دست یابند.
محقق ارشد این مطالعه در اظهارنظری عنوان می‌کند: «قبل از آغاز هزاره جدید، ما به همه بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید متذکر می‌شدیم که باید داروهای خود را تا پایان عمر استفاده کنند. اما حالا، می‌توانیم به این بیماران بگوییم که امکان کاهش و حتی قطع درمان‌های دارویی آنها وجود دارد و این احتمال دور از ذهن نیست که اگر آنها در فاز اولیه بیماری تحت درمان سخت و جدی قرار گیرند، بتوانند پس از ۲ سال، به زندگی خود و بدون دارو ادامه دهند.» نتایج این مطالعه در کنگره «لیگ اروپایی ضد روماتیسم» ۲۰۱۵ ارایه شده است. در این مطالعه، موسوم به tREACH، ۲۸۱ بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید مورد بررسی قرار گرفتند. در ابتدا، میانگین نمره فعالیت بیماری آنها ۲/۳ و میانه نمره بیماران با پرسشنامه ارزیابی سلامت ۳ مرحله‌ای (که پیش‌بینی کننده خوبی از ناتوانی آینده بیماران است)، یک گزارش شد. تمامی بیماران، تحت درمان با متوتروکسات و کورتون قرار داشتند. سپس به‌طور تصادفی، به گروه درمانی با القای سه‌گانه با DMARD، همچنین سولفاسالازین و هیدروکسی‌کلروکین تقسیم شدند. پس از ۳ ماه درمان، بهبود نمره پرسشنامه ارزیابی سلامت بیماران، در گروه درمان سه‌گانه با DMARD، به‌طور قابل توجهی از دو گروه متوتروکسات و کورتون بیشتر دیده شد. این الگو حتی پس از ۲ سال پیگیری هم پابرجا باقی ماند. بهبود بیماری که به‌صورت نمره فعالیت بیماری کمتر از ۶/۱ تعریف می‌شود، در بیماران گروه DMARD سه‌گانه، در مقایسه با گروه متوتروکسات، زودتر به دست آمد. در هر حال، تقریبا نیمی از بیماران هر دو گروه درمانی به بهبودی پایدار، ۲ سال پس از شروع درمان، دست یافته بودند. از سوی دیگر، پس از ۲ سال مشخص شد تعداد کمتری از بیماران گروه DMARD سه‌گانه نسبت به گروه درمانی متوتروکسات، نیاز به درمان با مهارکننده‌های ضد TNF پیدا کردند. زمانی که بیمار به نمره کمتر از ۶/۱ از نظر فعالیت بیماری در دو ویزیت پشت‌سر هم رسید، روماتولوژیست‌ها می‌توانند کم کردن تدریجی دارو را در نظر بگیرند.
){kind=link}